|
1
[कुन्ती] कुतॊ मूलम इथं थुःखं जञातुम इच्छामि तत्त्वतः विथित्वा अपकर्षेयं शक्यं चेथ अपकर्षितुम 2 [बराह्मण] उपपन्नं सताम एतथ यथ बरवीषि तपॊधने न तु थुःखम इथं शक्यं मानुषेण वयपॊहितुम 3 समीपे नगरस्यास्य बकॊ वसति राक्षसः ईशॊ जनपथस्यास्य पुरस्य च महाबलः 4 पुष्टॊ मानुषमांसेन थुर्बुथ्धिः पुरुषाथकः रक्षत्य असुरराण नित्यम इमं जनपथं बली 5 नगरं चैव थेशं च रक्षॊबलसमन्वितः तत कृते परचक्राच च भूतेभ्यश च न नॊ भयम 6 वेतनं तस्य विहितं शालिवाहस्य भॊजनम महिषौ पुरुषश चैकॊ यस तथ आथाय गच्छति 7 एकैकश चैव पुरुषस तत परयच्छति भॊजनम स वारॊ बहुभिर वर्षैर भवत्य असुतरॊ नरैः 8 तथ विमॊक्षाय ये चापि यतन्ते पुरुषाः कव चित सपुत्रथारांस तान हत्वा तथ रक्षॊ भक्षयत्य उत 9 वेत्रकीय गृहे राजा नायं नयम इहास्दितः अनामयं जनस्यास्य येन सयाथ अथ्य शाश्वतम 10 एतथ अर्हा वयं नूनं वसामॊ थुर्बलस्य ये विषये नित्यम उथ्विग्नाः कुराजानम उपाश्रिताः 11 बराह्मणाः कस्य वक्तव्याः कस्य वा छन्थ चारिणः गुणैर एते हि वास्यन्ते कामगाः पक्षिणॊ यदा 12 राजानं परदमं विन्थेत ततॊ भार्यां ततॊ धनम तरयस्य संचये चास्य जञातीन पुत्रांश च धारयेत 13 विपरीतं मया चेथं तरयं सर्वम उपार्जितम त इमाम आपथं पराप्य भृशं तप्स्यामहे वयम 14 सॊ ऽयम अस्मान अनुप्राप्तॊ वारः कुलविनाशनः भॊजनं पुरुषश चैकः परथेयं वेतनं मया 15 न च मे विथ्यते वित्तं संक्रेतुं पुरुषं कव चित सुहृज्जनं परथातुं च न शक्ष्यामि कदं चन गतिं चापि न पश्यामि तस्मान मॊक्षाय रक्षसः 16 सॊ ऽहं थुःखार्णवे मग्नॊ महत्य असुतरे भृशम सहैवैतैर गमिष्यामि बान्धवैर अथ्य राक्षसम ततॊ नः सहितन कषुथ्रः सर्वान एवॊपभॊक्ष्यति |
1
[kuntī] kuto mūlam idaṃ duḥkhaṃ jñātum icchāmi tattvataḥ viditvā apakarṣeyaṃ śakyaṃ ced apakarṣitum 2 [brāhmaṇa] upapannaṃ satām etad yad bravīṣi tapodhane na tu duḥkham idaṃ śakyaṃ mānuṣeṇa vyapohitum 3 samīpe nagarasyāsya bako vasati rākṣasaḥ īśo janapadasyāsya purasya ca mahābalaḥ 4 puṣṭo mānuṣamāṃsena durbuddhiḥ puruṣādakaḥ rakṣaty asurarāṇ nityam imaṃ janapadaṃ balī 5 nagaraṃ caiva deśaṃ ca rakṣobalasamanvitaḥ tat kṛte paracakrāc ca bhūtebhyaś ca na no bhayam 6 vetanaṃ tasya vihitaṃ śālivāhasya bhojanam mahiṣau puruṣaś caiko yas tad ādāya gacchati 7 ekaikaś caiva puruṣas tat prayacchati bhojanam sa vāro bahubhir varṣair bhavaty asutaro naraiḥ 8 tad vimokṣāya ye cāpi yatante puruṣāḥ kva cit saputradārāṃs tān hatvā tad rakṣo bhakṣayaty uta 9 vetrakīya gṛhe rājā nāyaṃ nayam ihāsthitaḥ anāmayaṃ janasyāsya yena syād adya śāśvatam 10 etad arhā vayaṃ nūnaṃ vasāmo durbalasya ye viṣaye nityam udvignāḥ kurājānam upāśritāḥ 11 brāhmaṇāḥ kasya vaktavyāḥ kasya vā chanda cāriṇaḥ guṇair ete hi vāsyante kāmagāḥ pakṣiṇo yathā 12 rājānaṃ prathamaṃ vindet tato bhāryāṃ tato dhanam trayasya saṃcaye cāsya jñātīn putrāṃś ca dhārayet 13 viparītaṃ mayā cedaṃ trayaṃ sarvam upārjitam ta imām āpadaṃ prāpya bhṛśaṃ tapsyāmahe vayam 14 so 'yam asmān anuprāpto vāraḥ kulavināśanaḥ bhojanaṃ puruṣaś caikaḥ pradeyaṃ vetanaṃ mayā 15 na ca me vidyate vittaṃ saṃkretuṃ puruṣaṃ kva cit suhṛjjanaṃ pradātuṃ ca na śakṣyāmi kathaṃ cana gatiṃ cāpi na paśyāmi tasmān mokṣāya rakṣasaḥ 16 so 'haṃ duḥkhārṇave magno mahaty asutare bhṛśam sahaivaitair gamiṣyāmi bāndhavair adya rākṣasam tato naḥ sahitan kṣudraḥ sarvān evopabhokṣyati |