|
1
evam ukto hanumatā rāmo daśarathātmajaḥ taṃ maṇiṃ hṛdaye kṛtvā praruroda salakṣmaṇaḥ 2 taṃ tu dṛṣṭvā maṇiśreṣṭhaṃ rāghavaḥ śokakarśitaḥ netrābhyām aśrupūrṇābhyāṃ sugrīvam idam abravīt 3 yathaiva dhenuḥ sravati snehād vatsasya vatsalā tathā mamāpi hṛdayaṃ maṇiratnasya darśanāt 4 maṇiratnam idaṃ dattaṃ vaidehyāḥ śvaśureṇa me vadhūkāle yathā baddham adhikaṃ mūrdhni śobhate 5 ayaṃ hi jalasaṃbhūto maṇiḥ pravarapūjitaḥ yajñe paramatuṣṭena dattaḥ śakreṇa dhīmatā 6 imaṃ dṛṣṭvā maṇiśreṣṭhaṃ tathā tātasya darśanam adyāsmy avagataḥ saumya vaidehasya tathā vibhoḥ 7 ayaṃ hi śobhate tasyāḥ priyāyā mūrdhni me maṇiḥ adyāsya darśanenāhaṃ prāptāṃ tām iva cintaye 8 kim āha sītā vaidehī brūhi saumya punaḥ punaḥ parāsum iva toyena siñcantī vākyavāriṇā 9 itas tu kiṃ duḥkhataraṃ yad imaṃ vārisaṃbhavam maṇiṃ paśyāmi saumitre vaidehīm āgataṃ vinā 10 ciraṃ jīvati vaidehī yadi māsaṃ dhariṣyati kṣaṇaṃ saumya na jīveyaṃ vinā tām asitekṣaṇām 11 naya mām api taṃ deśaṃ yatra dṛṣṭā mama priyā na tiṣṭheyaṃ kṣaṇam api pravṛttim upalabhya ca 12 kathaṃ sā mama suśroṇi bhīru bhīruḥ satī tadā bhayāvahānāṃ ghorāṇāṃ madhye tiṣṭhati rakṣasām 13 śāradas timironmukho nūnaṃ candra ivāmbudaiḥ āvṛtaṃ vadanaṃ tasyā na virājati rākṣasaiḥ 14 kim āha sītā hanumaṃs tattvataḥ kathayasva me etena khalu jīviṣye bheṣajenāturo yathā 15 madhurā madhurālāpā kim āha mama bhāminī madvihīnā varārohā hanuman kathayasva me duḥkhād duḥkhataraṃ prāpya kathaṃ jīvati jānakī |
1
एवम उक्तॊ हनुमता रामॊ थशरदात्मजः तं मणिं हृथये कृत्वा पररुरॊथ सलक्ष्मणः 2 तं तु थृष्ट्वा मणिश्रेष्ठं राघवः शॊककर्शितः नेत्राभ्याम अश्रुपूर्णाभ्यां सुग्रीवम इथम अब्रवीत 3 यदैव धेनुः सरवति सनेहाथ वत्सस्य वत्सला तदा ममापि हृथयं मणिरत्नस्य थर्शनात 4 मणिरत्नम इथं थत्तं वैथेह्याः शवशुरेण मे वधूकाले यदा बथ्धम अधिकं मूर्ध्नि शॊभते 5 अयं हि जलसंभूतॊ मणिः परवरपूजितः यज्ञे परमतुष्टेन थत्तः शक्रेण धीमता 6 इमं थृष्ट्वा मणिश्रेष्ठं तदा तातस्य थर्शनम अथ्यास्म्य अवगतः सौम्य वैथेहस्य तदा विभॊः 7 अयं हि शॊभते तस्याः परियाया मूर्ध्नि मे मणिः अथ्यास्य थर्शनेनाहं पराप्तां ताम इव चिन्तये 8 किम आह सीता वैथेही बरूहि सौम्य पुनः पुनः परासुम इव तॊयेन सिञ्चन्ती वाक्यवारिणा 9 इतस तु किं थुःखतरं यथ इमं वारिसंभवम मणिं पश्यामि सौमित्रे वैथेहीम आगतं विना 10 चिरं जीवति वैथेही यथि मासं धरिष्यति कषणं सौम्य न जीवेयं विना ताम असितेक्षणाम 11 नय माम अपि तं थेशं यत्र थृष्टा मम परिया न तिष्ठेयं कषणम अपि परवृत्तिम उपलभ्य च 12 कदं सा मम सुश्रॊणि भीरु भीरुः सती तथा भयावहानां घॊराणां मध्ये तिष्ठति रक्षसाम 13 शारथस तिमिरॊन्मुखॊ नूनं चन्थ्र इवाम्बुथैः आवृतं वथनं तस्या न विराजति राक्षसैः 14 किम आह सीता हनुमंस तत्त्वतः कदयस्व मे एतेन खलु जीविष्ये भेषजेनातुरॊ यदा 15 मधुरा मधुरालापा किम आह मम भामिनी मथ्विहीना वरारॊहा हनुमन कदयस्व मे थुःखाथ थुःखतरं पराप्य कदं जीवति जानकी |