|
1
[व] ततः शांतनवॊ भीष्मॊ थुर्यॊधनम अमर्षणम केशवस्य वचः शरुत्वा परॊवाच भरतर्षभ 2 कृष्णेन वाक्यम उक्तॊ ऽसि सुहृथां शमम इच्छता अनुपश्यस्व तत तात मा मन्युवशम अन्वगाः 3 अकृत्वा वचनं तात केशवस्य महात्मनः शरेयॊ न जातु न सुखं न कल्याणम अवाप्स्यसि 4 धर्म्यम अर्दं महाबाहुर आह तवां तात केशवः तम अर्दम अभिपथ्यस्व मा राजन नीनशः परजाः 5 इमां शरियं परज्वलितां भारतीं सर्वराजसु जीवतॊ धृतराष्ट्रस्य थौरात्म्याथ भरंशयिष्यसि 6 आत्मानं च सहामात्यं सपुत्रपशुबान्धवम सह मित्रम असथ बुथ्ध्या जीविताथ भरंशयिष्यसि 7 अतिक्रामन केशवस्य तद्यं वचनम अर्दवत पितुश च भतर शरेष्ठ विथुरस्य च धीमतः 8 मा कुलघ्नॊ ऽनतपुरुषॊ थुर्मतिः कापदं गमः पितरं मातरं चैव वृथ्धौ शॊकाय मा थथः 9 अद थरॊणॊ ऽबरवीत तत्र थुर्यॊधनम इथं वचः अमर्षवशम आपन्नॊ निःश्वसन्तं पुनः पुनः 10 धर्मार्दयुक्तं वचनम आह तवां तात केशवः तदा भीष्मः शांतनवस तज जुषस्व नराधिप 11 पराज्ञौ मेधाविनौ थान्ताव अर्दकामौ बहुश्रुतौ आहतुस तवां हितं वाक्यं तथ आथत्स्व परंतप 12 अनुतिष्ठ महाप्राज्ञ कृष्ण भीष्मौ यथ ऊचतुः मा वचॊ लघु बुथ्धीनां समास्दास तवं परंतप 13 ये तवां परॊत्साहयन्त्य एते नैते कृत्याय कर्हि चित वैरं परेषां गरीवायां परतिमॊक्ष्यन्ति संयुगे 14 मा कुरूञ जीघनः सर्वान पुत्रान भरातॄंस तदैव च वासुथेवार्जुनौ यत्र विथ्ध्य अजेयं बलं हि तत 15 एतच चैव मतं सत्यं सुहृथॊः कृष्ण भीष्मयॊः यथि नाथास्यसे तात पश्चात तप्स्यसि भारत 16 यदॊक्तं जामथग्न्येन भूयान एव ततॊ ऽरजुनः कृष्णॊ हि थेवकीपुत्रॊ थेवैर अपि थुरुत्सहः 17 किं ते सुखप्रियेणेह परॊक्तेन भरतर्षभ एतत ते सर्वम आख्यातं यदेच्छसि तदा कुरु न हि तवाम उत्सहे वक्तुं भूयॊ भरतसत्तम 18 तस्मिन वाक्यान्तरे वाक्यं कषत्तापि विथुरॊ ऽबरवीत थुर्यॊधनम अभिप्रेक्ष्य धार्तराष्ट्रम अमर्षणम 19 थुर्यॊधन न शॊचामि तवाम अहं भरतर्षभ इमौ तु वृथ्धौ शॊचामि गान्धारीं पितरं च ते 20 याव अनादौ चरिष्येते तवया नादेन थुर्हृथा हतमित्रौ हतामात्यौ लूनपक्षाव इव थविजौ 21 भिक्षुकौ विचरिष्येते शॊचन्तौ पृदिवीम इमाम कुलघ्नम ईथृशं पापं जनयित्वा कुपूरुषम 22 अद थुर्यॊधनं राजा धृतराष्ट्रॊ ऽभयभाषत आसीनं भरातृभिः सार्धं राजभिः परिवारितम 23 थुर्यॊधन निबॊधेथं शौरिणॊक्तं महात्मना आथत्स्व शिवम अत्यन्तं यॊगक्षेमवथ अव्ययम 24 अनेन हि सहायेन कृष्णेनाक्लिष्ट कर्मणा इष्टान सर्वान अभिप्रायान पराप्स्यामः सर्वराजसु 25 सुसंहितः केशवेन गच्छ तात युधिष्ठिरम चर सवस्त्ययनं कृत्ष्णं भारतानाम अनामयम 26 वासुथेवेन तीर्देन तात गच्छस्व संगमम कालप्राप्तम इथं मन्ये मा तवं थुर्यॊधनातिगाः 27 शमं चेथ याचमानं तवं परत्याख्यास्यसि केशवम तवथर्दम अभिजल्पन्तं न तवास्त्य अपराभवः |
1
[v] tataḥ śāṃtanavo bhīṣmo duryodhanam amarṣaṇam keśavasya vacaḥ śrutvā provāca bharatarṣabha 2 kṛṣṇena vākyam ukto 'si suhṛdāṃ śamam icchatā anupaśyasva tat tāta mā manyuvaśam anvagāḥ 3 akṛtvā vacanaṃ tāta keśavasya mahātmanaḥ śreyo na jātu na sukhaṃ na kalyāṇam avāpsyasi 4 dharmyam arthaṃ mahābāhur āha tvāṃ tāta keśavaḥ tam artham abhipadyasva mā rājan nīnaśaḥ prajāḥ 5 imāṃ śriyaṃ prajvalitāṃ bhāratīṃ sarvarājasu jīvato dhṛtarāṣṭrasya daurātmyād bhraṃśayiṣyasi 6 ātmānaṃ ca sahāmātyaṃ saputrapaśubāndhavam saha mitram asad buddhyā jīvitād bhraṃśayiṣyasi 7 atikrāman keśavasya tathyaṃ vacanam arthavat pituś ca bhatara śreṣṭha vidurasya ca dhīmataḥ 8 mā kulaghno 'ntapuruṣo durmatiḥ kāpathaṃ gamaḥ pitaraṃ mātaraṃ caiva vṛddhau śokāya mā dadaḥ 9 atha droṇo 'bravīt tatra duryodhanam idaṃ vacaḥ amarṣavaśam āpanno niḥśvasantaṃ punaḥ punaḥ 10 dharmārthayuktaṃ vacanam āha tvāṃ tāta keśavaḥ tathā bhīṣmaḥ śāṃtanavas taj juṣasva narādhipa 11 prājñau medhāvinau dāntāv arthakāmau bahuśrutau āhatus tvāṃ hitaṃ vākyaṃ tad ādatsva paraṃtapa 12 anutiṣṭha mahāprājña kṛṣṇa bhīṣmau yad ūcatuḥ mā vaco laghu buddhīnāṃ samāsthās tvaṃ paraṃtapa 13 ye tvāṃ protsāhayanty ete naite kṛtyāya karhi cit vairaṃ pareṣāṃ grīvāyāṃ pratimokṣyanti saṃyuge 14 mā kurūñ jīghanaḥ sarvān putrān bhrātṝṃs tathaiva ca vāsudevārjunau yatra viddhy ajeyaṃ balaṃ hi tat 15 etac caiva mataṃ satyaṃ suhṛdoḥ kṛṣṇa bhīṣmayoḥ yadi nādāsyase tāta paścāt tapsyasi bhārata 16 yathoktaṃ jāmadagnyena bhūyān eva tato 'rjunaḥ kṛṣṇo hi devakīputro devair api durutsahaḥ 17 kiṃ te sukhapriyeṇeha proktena bharatarṣabha etat te sarvam ākhyātaṃ yathecchasi tathā kuru na hi tvām utsahe vaktuṃ bhūyo bharatasattama 18 tasmin vākyāntare vākyaṃ kṣattāpi viduro 'bravīt duryodhanam abhiprekṣya dhārtarāṣṭram amarṣaṇam 19 duryodhana na śocāmi tvām ahaṃ bharatarṣabha imau tu vṛddhau śocāmi gāndhārīṃ pitaraṃ ca te 20 yāv anāthau cariṣyete tvayā nāthena durhṛdā hatamitrau hatāmātyau lūnapakṣāv iva dvijau 21 bhikṣukau vicariṣyete śocantau pṛthivīm imām kulaghnam īdṛśaṃ pāpaṃ janayitvā kupūruṣam 22 atha duryodhanaṃ rājā dhṛtarāṣṭro 'bhyabhāṣata āsīnaṃ bhrātṛbhiḥ sārdhaṃ rājabhiḥ parivāritam 23 duryodhana nibodhedaṃ śauriṇoktaṃ mahātmanā ādatsva śivam atyantaṃ yogakṣemavad avyayam 24 anena hi sahāyena kṛṣṇenākliṣṭa karmaṇā iṣṭān sarvān abhiprāyān prāpsyāmaḥ sarvarājasu 25 susaṃhitaḥ keśavena gaccha tāta yudhiṣṭhiram cara svastyayanaṃ kṛtṣṇaṃ bhāratānām anāmayam 26 vāsudevena tīrthena tāta gacchasva saṃgamam kālaprāptam idaṃ manye mā tvaṃ duryodhanātigāḥ 27 śamaṃ ced yācamānaṃ tvaṃ pratyākhyāsyasi keśavam tvadartham abhijalpantaṃ na tavāsty aparābhavaḥ |